Κάθε συζήτηση για τις εξαγωγές είναι συζήτηση για την ανάπτυξη. Αρκεί, βέβαια, να μη μένει μόνο σε απολογιστικά στοιχεία, αλλά να γίνεται αφορμή για δημιουργικούς στρατηγικούς σχεδιασμούς.
Η σημερινή εκδήλωση που οργανώνουν στις 7 το απόγευμα στο Hyatt της Θεσσαλονίκης o Σύνδεσμος Εξαγωγέων Βορείου Ελλάδος και η Eurobank έχει για θέμα τις εξελίξεις στο πεδίο των ελληνικών εξαγωγών. Κρίσιμο ζήτημα διότι χωρίς γενικευμένη εξωστρέφεια η ελληνική οικονομία δεν μπορεί να περιμένει και πολλά πράγματα. Η χώρα έχει ΑΕΠ γύρω στα 150 εκατ. ευρώ, εσωτερική αγορά 11 εκατ. καταναλωτών και πολύ σημαντικά παραγωγικά ελλείμματα, που την υποχρεώνουν σε μεγάλες εισαγωγές προϊόντων και υπηρεσιών.
Για τη Θεσσαλονίκη και τη Βόρεια Ελλάδα κάθε συζήτηση για τις εξαγωγές αφορά την ανάπτυξη, που σήμερα είναι το κύριο ζητούμενο. Η συντριπτική πλειοψηφία των σημαντικών επιχειρήσεων της περιοχής είτε έχει ανεπτυγμένη εξωστρέφεια, είτε βρίσκεται σε διαδικασία καλλιέργειας εξωστρέφειας. Δεν είναι τυχαίο ότι η κρίσιμη μάζα των Ελλήνων εξαγωγέων δραστηριοποιούνται στη Μακεδονία και τη Θράκη, κάτι που εξηγείται τόσο με επιχειρηματικούς και παραγωγικούς, όσο και με πολιτικούς όρους.
Στη μεταπολεμική Ελλάδα οι κρατικές προμήθειες που επί δεκαετίες συντήρησαν μεγάλες επιχειρήσεις ήταν αποκλειστικό προνόμιο της Αττικοβοιωτίας, ενώ η Β. Ελλάδα με τα κλειστά προς Βορράν σύνορα υποχρεώθηκε να αναζητήσει αγορές πιο έξω και πιο μακριά. Από τα μέσα της δεκαετίας του 1990 και μετά, όταν «έπεσαν» τα βόρεια σύνορα, η εικόνα αυτή συντηρήθηκε αφενός διότι είχε δημιουργηθεί μια στερεά παράδοση με τις ανεπτυγμένες αγορές και αφετέρου διότι οι οικονομίες των βαλκανικών χωρών ήταν –και σε σημαντικό βαθμό παραμένουν- καχεκτικές, άρα με σχετικά περιορισμένο ενδιαφέρον για το οικονομικό παρόν. Στο μέλλον ίσως τα πράγματα διαφοροποιηθούν...
Σήμερα, στα χρόνια της οικονομικής κρίσης, οι εξαγωγείς της Β. Ελλάδος εξακολουθούν να κινούνται ηρωικά. Μερικά παραδείγματα: Ταξιδεύουν τις πιο απίθανες –και σε ορισμένες περιπτώσεις απάνθρωπες- ώρες για να φτάσουν στον προορισμό τους. Επισκέπτονται τακτικότατα την πρωτεύουσα για να τακτοποιήσουν λειτουργικά και άλλα θέματα με τη δημόσια διοίκηση. Χρησιμοποιούν ένα οδικό δίκτυο –την Εγνατία Οδό- που μόλις τα τελευταία χρόνια χαρακτηρίζεται ανεκτό και ένα λιμάνι –το λιμάνι της Θεσσαλονίκης- που προσπαθεί, αλλά ορισμένες φορές προβληματίζει είτε λόγω έλλειψης υποδομών, είτε λόγω γραφειοκρατίας και κανονιστικού πλαισίου.
Επίσης, εξυπηρετούνται από ένα Διαδίκτυο που με βάση όσα ισχύουν αλλού στον κόσμο κινείται με ρυθμούς... καρβουνιάρη.
Όλα αυτά τα εμπόδια στα χρόνια της κρίσης έχουν ψηλώσει, ενώ έχουν προστεθεί και τα χρηματοοικονομικά ζητήματα που τους τσακίζουν. Η αμφιβολία των ξένων για την παραμονή της χώρας στην Ευρωζώνη, η αμφισβήτηση για την αξιοπιστία του εγχώριου τραπεζικού συστήματος, τα αυξημένα ασφάλιστρα και η γενικότερη αίσθηση ότι ζούμε ημέρες δίχως αύριο. Πρόκειται για συνθήκες που δυσκολεύουν ακόμη και ένα μαγαζί της γειτονιάς, πολύ περισσότερο μια επιχείρηση από τη Θεσσαλονίκη, τη Βέροια, την Καβάλα ή την Κομοτηνή, που επικοινωνεί με τα πέρατα του κόσμου κι έχει να αντιμετωπίσει τον παγκόσμιο ανταγωνισμό.
Κάθε συζήτηση για τις εξαγωγές είναι συζήτηση για την ανάπτυξη. Αρκεί, βέβαια, να μη μένει μόνο σε απολογιστικά στοιχεία, αλλά να γίνεται αφορμή για δημιουργικούς στρατηγικούς σχεδιασμούς και βελτίωση των όρων άσκησης του εξαγωγικού... λειτουργήματος. Και φυσικά για να αποφεύγονται αστοχίες τύπου «άρθρο 21», μέσω του οποίου το υπουργείο Οικονομικών για να «πιάσει» πέντε – δέκα επώνυμους των τριγωνικών συναλλαγών, που όλοι γνωρίζουν, καταδικάζει σε οριστικό «θάνατο» ή μόνιμη μετανάστευση, χιλιάδες εξωστρεφείς επιχειρήσεις του βορειοελλαδικού τόξου που δραστηριοποιούνται στις δύο πλευρές των ελληνο – βαλκανικών συνόρων.
voria.gr
