του Σπύρου Παπαθανασίου* |
Σε ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα φάση έχει εισέλθει η εγχώρια κεφαλαιαγορά. Ειδικότερα, βρισκόμαστε σε φάση ανακεφαλαιοποίησης τραπεζών που η επιτυχία της θα σημάνει «ψήφο εμπιστοσύνης» στην κεφαλαιαγορά αλλά και την ελληνική οικονομία γενικότερα. Μετά από αυτό το γεγονός θα πρέπει να ληφθούν σημαντικές αποφάσεις από τις διοικήσεις των τραπεζών γύρω από μια σειρά σοβαρών ζητημάτων, όπως η έκταση και η σύνθεση των δικτύων των υποκαταστημάτων τους και η πολιτική χορηγήσεων που θα ακολουθήσουν.
Στο διεθνές επίπεδο, οι κεντρικές τράπεζες δείχνουν να έχουν αναλάβει πρωτοβουλίες και οι αγορές αναμένουν με ενδιαφέρον τις γερμανικές εκλογές του φθινοπώρου, προσπαθώντας να εκτιμήσουν σωστά από τώρα, το μείγμα της πολιτικής που θα ακολουθήσει στη συνέχεια η ισχυρότερη πολιτική και οικονομική δύναμη της Ευρώπης.
Σε αυτό το σημείο είναι χρήσιμο να δούμε τις αποδόσεις που σημειώνουν διάφορες εναλλακτικές επενδύσεις.
Συγκεκριμένα στο "γράφημα 1" παρουσιάζονται οι διαφορές μορφές επενδύσεων από την αρχή του έτους μέχρι την 5η Ιουνίου 2013.
Οι επενδύσεις αυτές είναι ο αμερικανικός χρηματιστηριακός δείκτης S&P-500 ως εκπρόσωπος των μετοχικών αξιών (με απόδοση της τάξης του +12,81%), το δεκαετές ομόλογο του αμερικανικού δημοσίου (με απόδοση της τάξης του -1,78%), το πετρέλαιο (wtic, +2,14), τα ακίνητα (REIT, +6,05%), o χρυσός (συμβόλαια, -16,27%), η ναυτιλία (Baltic Dry Index, +14,59%), ο δείκτης εμπορευμάτων CRB (-3,06%), το δολάριο (+3,52%) και ο Γενικός Δείκτης του Χρηματιστηρίου της Αθήνας (+8,53%).
Συνεπώς, κερδισμένοι από την αρχή του χρόνου είναι οι μετοχικές αξίες, (αφού ο δείκτης S&P-500 σημείωσε αύξηση κατά 12,81%, ο ελληνικός Γενικός Δείκτης κατά +8,53%), και η ναυτιλία αφού ο BDI αυξήθηκε κατά 14,59%. Στο αντίποδα ο μεγαλύτερος «χαμένος» της περιόδου είναι ο χρυσός.
Γράφημα 1
Πηγή: stockcharts
Σε επίπεδο μετοχικών αγορών, σημαντικό ερώτημα είναι το εάν κατά πόσο η υπάρχουσα (ανοδική) τάση μπορεί να συνεχιστεί. Δεδομένου ότι το 2013 θα είναι έτος μετάβασης, οι παγκόσμιες μετοχές μπορούν να συνεχίσουν να έχουν υψηλές επιδόσεις. Ειδικότερα, οι εισροές στα μικτά αμοιβαία κεφάλαια δείχνουν να έχουν αυξηθεί, καθώς οι επενδυτές αρχίζουν να αυξάνουν την έκθεση τους στο κίνδυνο. Επιπλέον, παρά το γεγονός ότι τα κέρδη ανά μετοχή μπορεί να μειωθούν, οι επενδυτές, ενδέχεται σε βραχυπρόθεσμο ορίζοντα να επιλέξουν να ακολουθούν την βραχυπρόθεσμη ανοδική τάση.
Με βάση το γράφημα 2, μπορούμε να δούμε τις ενδεδειγμένες, ενδεχομένως, μορφές επένδυσης ανά κλάδο ανάλογα την φάση του επενδυτικού κύκλου που διανύουμε. Εάν υποθέσουμε ότι είμαστε στην φάση μεταξύ της ύφεσης (recession) και των πρώτων δειγμάτων ανάκαμψης (early recovery) μπορούμε να δούμε και τους επιθυμητούς κλάδους.
Γράφημα 2
Προτιμούνται, λοιπόν, οι μετοχές υψηλής απόδοσης και υψηλής ποιότητας. Επίσης ενδιαφέρον έχουν και επενδύσεις με έκθεση σε αναδυόμενες αγορές παρά το γεγονός ότι η Ευρώπη αλλά και η Αμερική μπορούν να υπεραποδώσουν. Ωστόσο απροσδιόριστη μεταβλητή η (πιθανή) άνοδος του δολαρίου.
Οι τομείς που μπορούν οι επενδυτές να εστιάσουν είναι η Τεχνολογία, που προσφέρει ελκυστικές αποτιμήσεις σε συνδυασμό με σημαντική ανάπτυξη εργασιών, και η Ενέργεια. Πιθανώς ενδιαφέρον να έχουν οι χρηματοοικονομικές επιχειρήσεις κυρίως της Ασίας και της Αμερικής. Σταθερός και αμυντικός χώρος κλάδος είναι οι επιχειρήσεις του χώρου της Υγείας.
Σε επίπεδο μετοχών στο εξωτερικό μπορούμε να δούμε εταιρίες όπως Total SA, Jonson & Jonson, Zanofi, Vinci Sa, Philip Morris In, IBM, Intel Corp, Microsoft Corp, Qualcomm Inc Gdf Suez και Bed Bath & Beyond.
Ο Γενικός Δείκτης του Χρηματιστηρίου της Αθήνας διατηρεί την μεσοχρόνια ανοδική του τάση, ενώ η βραχυχρόνια είναι πτωτική. Συνεπώς, στα όρια της σημαντικής διόρθωσης οι επενδυτές που «συμπαθούν» το μεγάλο ρίσκο μπορούν να υιοθετήσουν μια πιο επιθετική τακτική στο χαρτοφυλάκιο τους.
Κοινός τόπος είναι ότι στο ελληνικό χρηματιστήριο, συγκλίνουν οι συνθήκες διαφοροποίησης κάποιων μετοχών αναφορικά με τις αποδόσεις μεταξύ τους. Συνεπώς θα πρέπει να επικεντρωθούμε σε «ποιοτικές» μετοχές. Οι επενδυτές θα μπορούσαν να διερευνήσουν επενδύσεις σε μετοχές με σημαντική συμμετοχή του Δημοσίου στο μετοχικό τους κεφάλαιο, όπου δρομολογείται η ιδιωτικοποίηση τους.
Τέλος, η ρευστότητα είναι απαραίτητο συστατικό του χαρτοφυλακίου προκειμένου ο επενδυτής να εκμεταλλευτεί δυνητικές ευκαιρίες. Στις παρούσες συνθήκες μια πιθανή διάρθρωση χαρτοφυλακίου θα μπορούσε να είναι: μετοχές 55%-60%, εταιρικά ομόλογα 20% και ρευστότητα 20%-25%.
* Ο κ. Σπύρος Παπαθανασίου, PhD είναι Υπεύθυνος Επενδυτικής Στρατηγικής της Solidus AΕΠΕΥ
* Το παρόν άρθρο εκφράζει προσωπικές απόψεις του συντάκτη του και δεν αποτελεί σύσταση για πραγματοποίηση οποιασδήποτε επένδυσης.
πηγή: euro2day.gr
