Του Larry Light
Το πόσες μετοχές θα έχετε στο χαρτοφυλάκιό σας όταν συνταξιοδοτηθείτε είναι το "κλειδί” όσον αφορά στο αν θα έχετε και αρκετά χρήματα. Οι υπερβολικά πολλές μετοχές, σας αφήνουν ευάλωτους σε κάποια πιθανή "βουτιά” της αγοράς. Πολύ λίγες μετοχές σημαίνει μικρό περιθώριο κέρδους, ενώ ο πληθωρισμός μπορεί να βλάψει αρκετά το χαρτοφυλάκιό σας. Ο Raul Elizalde, ιδρυτής της Path Financial στη Σεϊρασότα της Φλόριντα, προσπαθεί να απαντήσει στο ερώτημα του πόσες μετοχές πρέπει να έχει κανείς:
Ενώ ορισμένοι επενδυτές αναγκάζονται να εκτεθούν πλήρως σε μετοχές, άλλοι δεν χρειάζεται να αναλάβουν μεγάλα ρίσκα, ενώ άλλους θα τους συνέφερε η μηδενική έκθεση σε μετοχές.
Το πόσο ρίσκο παίρνει κάποιος εξαρτάται και από προσωπικούς παράγοντες. Δυστυχώς, οι επενδυτές "βομβαρδίζονται” 24 ώρες το 24ωρο από συστάσεις για μετοχές, γεγονός που τους καθιστά πιο δεκτικούς σε αυτές, όταν η αγορά είναι ισχυρή και σταθερή, όπως έχει υπάρξει τα τελευταία χρόνια. Ενώ οι "αγορές ταύρων” κάνουν τους ανθρώπους να αισθάνονται πιο ασφαλείς απέναντι στο να ρισκάρουν, το να στηριχθεί κανείς στην αυτοπεποίθησή του για να αποφασίσει πόσο ρίσκο θα πάρει, είναι ο λάθος τρόπος για να επιτύχει τους οικονομικούς στόχους του. Ο κίνδυνος που ενυπάρχει στη χρηματιστηριακή αγορά είναι υψηλός και θα πρέπει να αντιμετωπίζεται με προσοχή.
Πάρτε για παράδειγμα μια χήρα ηλικίας 75 ετών (σ.σ. χωρίς σύντροφο, για λόγους απλότητας) που θέλει να βεβαιωθεί ότι οι αποταμιεύσεις της, ύψους 2,2 εκατ. δολ., θα είναι αρκετές για τα έξοδα ύψους 100.000 δολ. ετησίως για το υπόλοιπο της ζωής της. Με αυτούς τους ρυθμούς, θα δαπανήσει 2 εκατ. δολ. μέχρι να φτάσει τα 95, ενώ θα της μείνουν και 200.000 δολ.
Πιθανώς η καλύτερη επιλογή θα ήταν να επενδύσει αυτές τις αποταμιεύσεις σε "ποιοτικές” μετοχές, που θα της αποφέρουν σταθερό εισόδημα και θα την προστατεύσουν από τον πληθωρισμό. Αυτή η στρατηγική εξαιρετικά χαμηλού κινδύνου ευθυγραμμίζεται με τον στόχο της, που είναι να ελαχιστοποιήσει την πιθανότητα εξάντλησης των χρημάτων που έχει αποταμιεύσει. Έχει το σημαντικό πλεονέκτημα να είναι ιδιαίτερα προβλέψιμη και κατά πάσα πιθανότητα, χωρίς δυσάρεστες εκπλήξεις.
Τι γίνεται με έναν 75χρονο άνδρα που έχει τα ίδια έξοδα, αλλά 1,5 εκατ. δολ. στην τράπεζα; Με το να δαπανά 100.000 δολ. ετησίως θα εξαντλήσει τις αποταμιεύσεις του σε 15 χρόνια, ή νωρίτερα, αν ξοδεύει περισσότερα λόγω του πληθωρισμού. Επειδή υπάρχει 100% βεβαιότητα ότι τα χρήματά του θα εξαντληθούν πριν φτάσει τα 95 χρόνια, χρειάζεται αυτή την επιπλέον ρευστότητα από την απόδοση των μετοχών για να κάνει το χαρτοφυλάκιό του να διαρκέσει για όσο χρειάζεται.
Πόση έκθεση σε μετοχές χρειάζεται ένας λιγότερο πλούσιος επενδυτής;
Ένας τρόπος για να απαντήσει κανείς είναι με το να εξετάσει υποθετικά τι αποδόσεις θα του απέφεραν οι μετοχές, εάν τοποθετούσε χρήματα σε αυτές. Αυτό θα μπορούσε να του δώσει μια αίσθηση του πώς μπορεί να βελτιωθεί η κατάστασή του.
Χωρίς μετοχές, το χαρτοφυλάκιό του θα συρρικνώνεται αναπόφευκτα κατά 100.000 δολάρια ετησίως. Επειδή οι τιμές των μετοχών είναι ευμετάβλητες, η προσθήκη μετοχών στο χαρτοφυλάκιό του θα το καταστήσει λιγότερο προβλέψιμο. Όσο υψηλότερη θα είναι η αναλογία των μετοχών, τόσο περισσότερο θα απομακρυνθεί το χαρτοφυλάκιο από μία σταθερά πτωτική πορεία.
Το πόσες μετοχές θα έχετε στο χαρτοφυλάκιό σας όταν συνταξιοδοτηθείτε είναι το "κλειδί” όσον αφορά στο αν θα έχετε και αρκετά χρήματα. Οι υπερβολικά πολλές μετοχές, σας αφήνουν ευάλωτους σε κάποια πιθανή "βουτιά” της αγοράς. Πολύ λίγες μετοχές σημαίνει μικρό περιθώριο κέρδους, ενώ ο πληθωρισμός μπορεί να βλάψει αρκετά το χαρτοφυλάκιό σας. Ο Raul Elizalde, ιδρυτής της Path Financial στη Σεϊρασότα της Φλόριντα, προσπαθεί να απαντήσει στο ερώτημα του πόσες μετοχές πρέπει να έχει κανείς:
Ενώ ορισμένοι επενδυτές αναγκάζονται να εκτεθούν πλήρως σε μετοχές, άλλοι δεν χρειάζεται να αναλάβουν μεγάλα ρίσκα, ενώ άλλους θα τους συνέφερε η μηδενική έκθεση σε μετοχές.
Το πόσο ρίσκο παίρνει κάποιος εξαρτάται και από προσωπικούς παράγοντες. Δυστυχώς, οι επενδυτές "βομβαρδίζονται” 24 ώρες το 24ωρο από συστάσεις για μετοχές, γεγονός που τους καθιστά πιο δεκτικούς σε αυτές, όταν η αγορά είναι ισχυρή και σταθερή, όπως έχει υπάρξει τα τελευταία χρόνια. Ενώ οι "αγορές ταύρων” κάνουν τους ανθρώπους να αισθάνονται πιο ασφαλείς απέναντι στο να ρισκάρουν, το να στηριχθεί κανείς στην αυτοπεποίθησή του για να αποφασίσει πόσο ρίσκο θα πάρει, είναι ο λάθος τρόπος για να επιτύχει τους οικονομικούς στόχους του. Ο κίνδυνος που ενυπάρχει στη χρηματιστηριακή αγορά είναι υψηλός και θα πρέπει να αντιμετωπίζεται με προσοχή.
Πάρτε για παράδειγμα μια χήρα ηλικίας 75 ετών (σ.σ. χωρίς σύντροφο, για λόγους απλότητας) που θέλει να βεβαιωθεί ότι οι αποταμιεύσεις της, ύψους 2,2 εκατ. δολ., θα είναι αρκετές για τα έξοδα ύψους 100.000 δολ. ετησίως για το υπόλοιπο της ζωής της. Με αυτούς τους ρυθμούς, θα δαπανήσει 2 εκατ. δολ. μέχρι να φτάσει τα 95, ενώ θα της μείνουν και 200.000 δολ.
Πιθανώς η καλύτερη επιλογή θα ήταν να επενδύσει αυτές τις αποταμιεύσεις σε "ποιοτικές” μετοχές, που θα της αποφέρουν σταθερό εισόδημα και θα την προστατεύσουν από τον πληθωρισμό. Αυτή η στρατηγική εξαιρετικά χαμηλού κινδύνου ευθυγραμμίζεται με τον στόχο της, που είναι να ελαχιστοποιήσει την πιθανότητα εξάντλησης των χρημάτων που έχει αποταμιεύσει. Έχει το σημαντικό πλεονέκτημα να είναι ιδιαίτερα προβλέψιμη και κατά πάσα πιθανότητα, χωρίς δυσάρεστες εκπλήξεις.
Τι γίνεται με έναν 75χρονο άνδρα που έχει τα ίδια έξοδα, αλλά 1,5 εκατ. δολ. στην τράπεζα; Με το να δαπανά 100.000 δολ. ετησίως θα εξαντλήσει τις αποταμιεύσεις του σε 15 χρόνια, ή νωρίτερα, αν ξοδεύει περισσότερα λόγω του πληθωρισμού. Επειδή υπάρχει 100% βεβαιότητα ότι τα χρήματά του θα εξαντληθούν πριν φτάσει τα 95 χρόνια, χρειάζεται αυτή την επιπλέον ρευστότητα από την απόδοση των μετοχών για να κάνει το χαρτοφυλάκιό του να διαρκέσει για όσο χρειάζεται.
Πόση έκθεση σε μετοχές χρειάζεται ένας λιγότερο πλούσιος επενδυτής;
Ένας τρόπος για να απαντήσει κανείς είναι με το να εξετάσει υποθετικά τι αποδόσεις θα του απέφεραν οι μετοχές, εάν τοποθετούσε χρήματα σε αυτές. Αυτό θα μπορούσε να του δώσει μια αίσθηση του πώς μπορεί να βελτιωθεί η κατάστασή του.
Χωρίς μετοχές, το χαρτοφυλάκιό του θα συρρικνώνεται αναπόφευκτα κατά 100.000 δολάρια ετησίως. Επειδή οι τιμές των μετοχών είναι ευμετάβλητες, η προσθήκη μετοχών στο χαρτοφυλάκιό του θα το καταστήσει λιγότερο προβλέψιμο. Όσο υψηλότερη θα είναι η αναλογία των μετοχών, τόσο περισσότερο θα απομακρυνθεί το χαρτοφυλάκιο από μία σταθερά πτωτική πορεία.
Η προσθήκη μετοχών στο χαρτοφυλάκιό του σαφώς μπορεί να επιτρέψει σε αυτόν τον συνταξιούχο να παρατείνει το διάστημα που θα του "φτάσουν” οι αποταμιεύσεις του, σε περισσότερα από 20 χρόνια. Αλλά μπορεί επίσης να εξαντλήσει τα χρήματα πολύ νωρίτερα από τα 15 χρόνια ή να μειώσει το κεφάλαιο κατά 25% από το πρώτο κιόλας έτος.
Πώς θα αντιδρούσε σε ένα κακό ξεκίνημα όπως αυτό; Εάν η αντοχή του σε κινδύνους είναι χαμηλή, μπορεί να αποσύρει αμέσως τις τοποθετήσεις του, να υποστεί τη ζημιά και να καταλήξει χειρότερα από πριν. Κάθε επενδυτής θα πρέπει να εξετάσει προσεκτικά την αντοχή του στον κίνδυνο με τη βοήθεια ενός επαγγελματία.
Τα πράγματα μπορούν να πάνε πολύ λάθος, εάν δεν καταστεί απολύτως κατανοητή η μεταβλητότητα των μετοχών. Φανταστείτε τη χήρα από το πρώτο παράδειγμα, έστω και αν έχει αρκετές οικονομίες και μικρή ανάγκη να επενδύσει, να πειστεί ότι χάνει ευκαιρίες για κέρδος, με το να μη συμμετάσχει στην αγορά, η οποία έχει αποκτήσει ανοδική τάση. Αποφασίζει (ή ενθαρρύνεται) να τοποθετήσει τα χρήματά της σε μετοχές του S&P 500.
Ενώ το τελικό της χαρτοφυλάκιο θα μπορούσε να είναι πολύ μεγαλύτερο από ό,τι εάν δεν αγόραζε μετοχές, τώρα έχει μικρή αλλά πολύ πραγματική πιθανότητα να χάσει νωρίτερα τα χρήματά της - ένα σενάριο που, πριν αποκτήσει μετοχές, ήταν σχεδόν βέβαιο ότι δεν θα αντιμετωπίσει. Σε αντάλλαγμα για την πιθανότητα να της μείνουν περισσότερα χρήματα στο τέλος της ζωής της (όταν θα της είναι και λιγότερο χρήσιμα), εισήγαγε τον κίνδυνο να χάσει τα χρήματά της νωρίτερα ή να βιώσει καταστροφικές ζημιές που θα μπορούσαν να την ωθήσουν να αποσύρει τις τοποθετήσεις της εν μέσω πανικού, κάτι που θα την απομάκρυνε από τον στόχο της.
Είναι δελεαστικό να επενδύσει κανείς σε μετοχές όταν το ρίσκο φαίνεται μικρό. Οι επενδυτές δεν πρέπει να βασίζονται σε προβλέψεις. Αντίθετα, θα πρέπει να εξετάζουν την προσωπική τους κατάσταση, να κατανοήσουν την αντοχή τους στον κίνδυνο και να αναπτύξουν μια εκτίμηση για το τι θα μπορούσε να πάει στραβά με τις επενδυτικές τους στρατηγικές.
* Το άρθρο είναι από συνεργάτη του Forbes και οι απόψεις που εκφράζονται είναι προσωπικές
capital.gr
