Μπορούν οι αλγόριθμοι να αντικαταστήσουν τους επαγγελματίες επενδυτές;

Τα υπολογιστικά συστήματα και οι αλγόριθμοι που «τρέχουν» έχουν φτάσει σε σημείο να υποκαταστήσουν πολλές από τις εργασίες που κάνουν οι άνθρωποι, καθώς ελαχιστοποιούν τον τρόπο που θα χρειαζόταν να γίνει μια εργασία, προσφέροντας συνεχή ταυτόσημα αποτελέσματα και συνεχή επανάληψη. Μπορούν όμως να υποκαταστήσουν όλες τις εργασίες;

Ακόμα και αν χρειάζονται μόλις ένα κλάσμα του χρόνου για να κάνουν μια εργασία, μήπως κάποιες εργασίες χρειάζονται και κάτι παραπάνω από απλή «ψυχρή» ανάλυση δεδομένων; Θα μπορούσαν για παράδειγμα να αντικαταστήσουν ένα επαγγελματία trader;

Σε αυτό το ερώτημα υπάρχουν πολλές και διφορούμενες απαντήσεις. Στον οικονομικό κόσμο, ένας αλγόριθμος είναι μια σειρά από σαφείς κανόνες που, όταν εφαρμόζονται μέσω υπολογιστή σε δεδομένα της αγοράς, δημιουργούν αποφάσεις για αγορά ή πώληση διαπραγματεύσιμων τίτλων. Μπορούν να είναι «αλγόριθμοι διαπραγμάτευσης» οι οποίοι έχουν σχεδιαστεί για να βοηθούν τους επενδυτές να αγοράζουν ή να πωλούν στις καλύτερες τιμές σε μια συγκεκριμένη ημέρα ή «αλγορίθμους επενδύσεων» που επιδιώκουν να εντοπίσουν καλές ή κακές επενδύσεις σε ένα συγκεκριμένο χρονικό πλαίσιο. Από πολλές απόψεις, οι αλγόριθμοι με γνώμονα τον υπολογιστή παράγουν υπέροχες επενδυτικές αποδόσεις για χρόνια. Ίσως το πιο διάσημο «quant fund» είναι το Medallion Fund της Renaissance Technologies . Ξεκίνησε το 1988 και δημιούργησε ετήσιες αποδόσεις 35% για χρονικό διάστημα 20 ετών πριν η εταιρεία γίνει ιδιωτική το 2005.

Δυστυχώς, ο τύπος των αλγορίθμων που χρησιμοποιεί η Renaissance δεν είναι διαθέσιμος για κοινή χρήση. Η Renaissance δημιουργήθηκε από τον Jim Simons, ο οποίος «έσπαγε» κώδικα και «χάκαρε» στρατιωτικά υπολογιστικά συστήματα κατά την διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, μαζί με μια παρέα άλλων μαθηματικών και μεγαλοφυών στους υπολογιστές. Η εταιρεία είχε επίσης έναν πολύ μεγάλο και ισχυρό υπολογιστή. Ο πρώτος άνθρωπος που στρατολόγησε ο Simons ήταν ο Leonard Baum, συν-συγγραφέας του αλγορίθμου Baum-Welch, που σχεδιάστηκε για τον προσδιορισμό άγνωστων παραμέτρων σε σύνθετα σύνολα δεδομένων και ως εκ τούτου για την εφαρμογή του στις χρηματοπιστωτικές αγορές.

Υπάρχουν όμως διάφοροι τύποι αλγόριθμων, οι οποίοι χωρίζονται πολύ χοντρικά σε δύο μεγάλες κατηγορίες. Αυτοί που μπορούν να επαναλάβουν με επιτυχία τις πράξεις και τις αποφάσεις που έχουν λάβει στο παρελθόν και αυτοί που έχουν σχεδιαστεί να προβλέπουν πράγματα που δεν έχουν συμβεί ακόμα. Οι δύο αυτές κατηγορίες δεν είναι επίσης υποχρεωτικό να συνυπάρχουν. Το μεγάλο πρόβλημα είναι ότι πάντα μπορείς να βρεις πρότυπα σε ένα σύνολο δεδομένων. Το σημαντικό είναι να μπορείς να καταλάβεις αν αυτά τα πρότυπα υποδηλώνουν κάτι ή είναι μια κατάσταση η οποία από συγκυρίες έτυχε να συμπέσουν όλες μαζί.

Όμως πρέπει να βάλουμε στην εξίσωση και μια τρίτη παράμετρο, την επιμονή. Όπως συμβαίνει στην φυσική όπου η παρατήρηση του φαινομένου από τον παρατηρητή, μπορεί να αλλάξει το φαινόμενο, η υπερβολική χρήση ενός επενδυτικού αλγορίθμου μπορεί να επηρεάσει την αποτελεσματικότητα του.

Πως όμως όλα αυτά μπορούν να συνδεθούν και να συνεργαστούν με τον ανθρώπινο παράγοντα; τι είναι αυτό που κάνει τον άνθρωπο να υπερτερεί σε κάποιες περιπτώσεις, δείχνοντας τον τεράστιο δρόμο που έχουν ακόμα να διανύσουν οι αλγόριθμοι; Ένα πράγμα που ξεχωρίζει τους ανθρώπους από τους υπολογιστές είναι η φαντασία. Η φαντασία απαιτεί μια εκτίμηση του μέλλοντος. Οι υπολογιστές μπορούν μόνο να εκτιμήσουν στο έπακρο το μέλλον σε μια διάσταση – μπορούν να προβλέψουν, για παράδειγμα, τη ροή του αέρα πάνω από μια πτέρυγα του αεροπλάνου. Οι άνθρωποι, από την άλλη πλευρά, έχουν την ικανότητα να προβλέπουν το μέλλον σε πολλαπλές κλίμακες. Σύμφωνα με τον επικεφαλής οικονομολόγο Duncan Weldon: «Οι μηχανές είναι λιγότερο πιθανό να αντιγράψουν τη δημιουργικότητα, την κοινωνική αλληλεπίδραση και την ανάγκη επαφής ανθρώπου με άνθρωπο οποτεδήποτε σύντομα και ένας εκπληκτικός αριθμός εργασιών περιλαμβάνει αυτά τα χαρακτηριστικά».

Μπορούμε να φανταστούμε τους αλγορίθμους του μέλλοντος που έχουν σχεδιαστεί έτσι ώστε οι επενδυτικές αποφάσεις να έρχονται σε σύγκρουση μεταξύ τους, με μια πληθώρα εισροών που λένε ότι κάποιος πρέπει να αγοράσει και ο άλλος να πουλήσει.

Μέχρι στιγμής και μέχρι οι υπολογιστές προχωρήσουν σε άλλα επίπεδα και μπει και η τεχνητή νοημοσύνη με την βαθιά μάθηση για τα καλά στο παιχνίδι και μέχρι να υπάρχουν αρκετά διαφορετικά στοιχεία, μέσα από τα οποία τα υπολογιστικά συστήματα να μπορέσουν να εκπαιδευτούν και να αναλύσουν (αν και όταν τα καταφέρουν) τους αστάθμητους ψυχολογικούς ανθρώπινους παράγοντες που μπορεί να επηρεάσουν την αγορά), οι άνθρωποι έχουν το πάνω χέρι σε αυτή την συνεργασία.

emea.gr

Όλες οι σημαντικές εξελίξεις στο e-mail σου από το ERGON blog!