Σε οριστικό κλείσιμο οδηγείται η άλλοτε κραταιά αλυσίδα παιχνιδιών Κου-Κου, καθώς αναμένει μέχρι τέλος του μηνός να αποφανθεί το Πολυμελές Πρωτοδικείο στην αίτηση πτώχευσης που κατέθεσε πριν λίγες ημέρες, καθώς δεν ευοδώθηκαν οι προσπάθειες εξυγίανσής της μέσω του άρθρου 99. Ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της Κου-Κου κ. Οθων Πυλαρινός μιλώντας στο «Κέρδος» για τη δυσάρεστη αυτή έκβαση της επιχείρησής του, δήλωσε ότι «τουλάχιστον προσπάθησα να εξυγιάνω την Κου-Κου, πάλεψα γι' αυτό, αλλά οι τράπεζες σαμποτάρουν με τη στάση τους το άρθρο 99, μη παρέχοντας επί της ουσίας πίστη και προστασία στον επιχειρηματία και γι' αυτό είναι αναγκαία η τροποποίησή του και η προσαρμογή του στα αμερικανικά και ευρωπαϊκά πρότυπα ανάλογων διατάξεων». Ο κ. Πυλαρινός εξέφρασε τη θλίψη του γιατί «κάποιοι πιστωτές έχασαν πολλά χρήματα, αλλά ευτυχώς ως αντιστάθμισμα κατά το παρελθόν κέρδισαν και πολλά χρήματα από την Κου-Κου», σχολίασε. Βέβαια έσπευσε να διευκρινίσει ότι οι περισσότεροι εργαζόμενοι από τους 350 που είχε η εταιρεία αποζημιώθηκαν και έμειναν λίγοι που επίσης θα αποζημιωθούν, όπως δεσμεύτηκε ο ίδιος.
Διευκρίνισε ότι κατά την πτώχευση ορίζεται σύνδικος από το δικαστήριο, ο οποίος αναλαμβάνει τη διανομή των παγίων και του ενεργητικού της Κου-Κου πρωτίστως προς τους «προνομιούχους» πιστωτές, που είναι το Δημόσιο και τα ασφαλιστικά ταμεία. Ο κ. Πυλαρινός ανέφερε ότι οι υποχρεώσεις της Κου-Κου ανέρχονται σήμερα περίπου σε 35 εκατ. ευρώ, οφείλει στο Δημόσιο 1,5 εκατ. ευρώ, στο ΙΚΑ 1,5 εκατ. ευρώ, 17 εκατ. σε τράπεζες και περίπου 15 εκατ. σε προμηθευτές.
Η αλυσίδα Κου-Κου δημιουργήθηκε το 1992 με έδρα τη Θεσσαλονίκη και δημιούργησε από τότε 42 εταιρικά καταστήματα ανά την Ελλάδα με τζίρο 35 εκατ. ευρώ το 2009, αλλά 4,5 εκατ. ευρώ το 2012, λόγω της αρνητικής οικονομικής συγκυρίας. Ο ίδιος απέδωσε το γεγονός ότι οδηγείται σε πτώχευση η πρώτη αλυσίδα παιχνιδιών της Β. Ελλάδος και η δεύτερη πανελλήνια με 42 εταιρικά καταστήματα τις καλές εποχές από τα οποία απέμειναν δύο καταστήματα στη Θεσσαλονίκη στην έλλειψη ρευστότητας, στο τραπεζικό σύστημα, στη μείωση της κατανάλωσης και την οικονομική κρίση.
Ο κ. Πυλαρινός εξιστορώντας το χρονικό της κρίσης της Κου-Κου ανέφερε ότι εντάχθηκε στο άρθρο 99 του Πτωχευτικού Κώδικα τον Νοέμβριο του 2011 και πίστευε ότι η προστασία που παρείχε η διαδικασία θα έβγαζε από το αδιέξοδο την εταιρεία. Ωστόσο πιστεύει ότι «το περιβάλλον δεν αντιμετωπίζει σωστά τις εταιρείες που έχουν ενταχθεί στο άρθρο 99, γιατί τις απομονώνει και οδηγούνται τελικά στο κλείσιμο». Επισημαίνει ότι «δεν μπορεί να επιβιώσει το λιανεμπόριο, όταν αλλάζει το τραπεζικό σύστημα το οποίο δεν πιστεύει στο λιανεμπόριο, δεν δίνει κεφάλαια κίνησης, δεν δίνει εγγυητικές επιστολές, δεν δίνει επί πιστώσει, δίνει επιταγές βέβαια, τότε όλα αυτά το αποδυναμώνουν και το οδηγούν σε αφανισμό».
Και αυτό γιατί όπως εξηγεί, «το άρθρο 99 έχει τρομοκρατήσει τις τράπεζες και τους προμηθευτές. Εκτοξεύει τα βέλη του προς όλες τις τράπεζες εκτός της Πειραιώς, γιατί έχουν θεσπίσει άτυπα τον ''λευκό Τειρεσία'', που εντάσσουν σε αυτό όλους όσων οι επιχειρήσεις τους υπήχθησαν στο άρθρο 99 και δεν τους παρέχουν χρηματοδότηση. Δεδομένου, όπως σημειώνει, μετά την προστασία του άρθρου 99 η επιχείρηση διαγράφεται από τον κλασικό τραπεζικό 'Τειρεσία». Ο κ. Πυλαρινός σχολιάζει αρνητικά τις τράπεζες και προμηθευτές, γιατί δουλεύουν το σύστημα των επιταγών, που δεν ισχύει σε καμία άλλη χώρα και πρέπει να αλλάξει στην Ελλάδα, καθώς θεωρεί ότι η διακίνηση επιταγών δισ. «φούσκωνε» την οικονομία με τις εξασφαλίσεις που δίνονταν και οι οποίες φέρνουν την παραοικονομία. Για τον κ. Πυλαρινό, δυστυχώς, το άρθρο 99 θέτει σε μία περιδίνηση την επιχείρηση, που για να βγει από αυτήν εκτιμά ότι πρέπει να ισχύσουν τα δεδομένα που ακολουθούνται στο εξωτερικό με το τραπεζικό σύστημα, καθώς ο πιστωτής μιας επιχείρησης με οικονομικά προβλήματα να μπορεί να κεφαλαιοποιεί τα χρέη του, να τα μετατρέπει σε ομόλογα και να αναλαμβάνει μόνο την πληρωμή των τόκων του ομολόγου.
Για το αν θα ασχοληθεί εκ νέου με το επιχειρείν, ο κ. Πυλαρινός τόνισε ότι η νομοθεσία στην Ελλάδα θεωρητικά σου δίνει το δικαίωμα αυτό, μία δεύτερη ευκαιρία, ύστερα από 10 χρόνια (στη Γερμανία μετά από τρία) να δημιουργήσεις μία νέα επιχείρηση. Δυστυχώς, υπογραμμίζει, η επικρατούσα νοοτροπία στην Ελλάδα δύσκολα σου δίνει δεύτερη ευκαιρία για επιχειρείν. Ωστόσο σχολίασε ότι υπάρχει κίνδυνος η Ελλάδα να μείνει χωρίς επιχειρήσεις, αν υπολογίσει κάποιος τον ρυθμό και τον αριθμό των αιτήσεων για πτωχεύσεις από επιτυχημένες εταιρείες κατά το παρελθόν.
kerdos.gr
