CISD: Ανασύνταξη Σχεδίου Νόμου του ΥπΟΙΚ με θέμα «Οριοθέτηση, διαχείριση και προστασία αιγιαλού και παραλίας»

Το δίκτυο πολιτών για την αειφόρο ανάπτυξη (CISD) αποστέλλει ανοικτή επιστολή στον Πρωθυπουργό για την Ανασύνταξη του Σχεδίου Νόμου του ΥπΟΙΚ με θέμα: «Οριοθέτηση, διαχείριση και προστασία αιγιαλού και παραλίας». Η επιστολή του CISD έχει ως εξής: 

"Εν μέσω της προεκλογικής περιόδου του Μαΐου 2014, το ΥπΟΙΚ (χρησιμοποιώντας ως επίφαση την μοναδική του αρμοδιότητα για την υπαρκτή ανάγκη οριοθέτησης της ζώνης αιγιαλού-παραλίας), συνέταξε και έθεσε σε τυπική διαβούλευση νομοσχέδιο για την «Οριοθέτηση, διαχείριση και προστασία αιγιαλού και παραλίας», το οποίο αναρμοδίως εμπεριέχει μια νέα στρατηγική και πολιτική διαχείρισης της παράκτιας ζώνης, που βαίνει εντελώς σε λανθασμένη κατεύθυνση, με μόνο κριτήριο την περαιτέρω οικονομική αξιοποίηση αυτής.

Το νομοσχέδιο αυτό φαίνεται ότι προετοιμάστηκε αποκλειστικά από τις υπηρεσίες του ΥπΟΙΚ (μετά από σχετική εντολή και κατευθύνσεις της πολιτικής ηγεσίας του), οι οποίες προδήλως δεν συνεργάσθηκαν με το κατ’ εξοχή συναρμόδιο ΥΠΕΚΑ και τις υπηρεσίες του καθώς και άλλα συναρμόδια Υπουργεία και κυρίως δεν έτυχε ουδεμίας νομοθετικής επεξεργασίας υπό τις οδηγίες του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, με αποτέλεσμα, εκτός των άλλων, να έχει κριθεί ως αντισυνταγματικό.

Το νομοσχέδιο αυτό δικαίως προκάλεσε, όπως γνωρίζετε, έντονες αντιδράσεις Βουλευτών, Επιστημονικών και Επαγγελματικών φορέων και της Κοινωνίας των Πολιτών, με συνέπεια το Υπουργείο Οικονομικών να εκδώσει διευκρινιστικές ανακοινώσεις για να αποσαφηνίσει τις προθέσεις του, τονίζοντας εκ νέου ότι το νομοσχέδιο αυτό αποτελεί εργαλείο για «να απελευθερωθούν οι τεράστιες δυνατότητες οικονομικής ανάπτυξης που παρέχει η παράκτια ζώνη».

Οι αφελείς αυτές διευκρινήσεις επιβαρύνουν ακόμα περισσότερο την προχειρότητα και την σκοπιμότητα της σύνταξης του νομοσχεδίου εκθέτοντας την Κυβέρνηση, η οποία -με ζητούμενο την Ανάπτυξη στην Ελλάδα της κρίσης- φαίνεται να μην διστάζει προ κανενός συνταγματικού, νομοθετικού ή άλλου εμποδίου να προωθεί την εντατικοποίηση της εκμετάλλευσης της παράκτιας ζώνης αλλά και των παραλίμνιων και παραποτάμιων ζωνών

· σε πλήρη αντίθεση με το Σύνταγμα, την Ευρωπαϊκή και Εθνική νομοθεσία και τον Εθνικό Στρατηγικό Σχεδιασμό
με άγνοια των δεσμεύσεων της χώρας έναντι της Σύμβασης της Βαρκελώνης και του Πρωτοκόλλου αυτής για την προστασία της Μεσογείου, σύμφωνα με το οποίο η Ελλάδα υποχρεούται, από το 2011, να διαθέτει σχεδιασμό για την Ολοκληρωμένη Διαχείριση της Παράκτιας Ζώνης της χώρας.

Έτσι, παραβλέποντας την ισχύουσα ευρωπαϊκή και εθνική νομοθεσία και αγνοώντας προκλητικά τα συνταγματικά, αναφαίρετα, δικαιώματα των πολιτών στην προσωπικότητα και στην ελεύθερη πρόσβαση στις ακτές το νομοσχέδιο εισάγει επικίνδυνες αντιλήψεις ανάπτυξης, με εξαιρετικά σοβαρές οικονομικές, κοινωνικές και περιβαλλοντικές επιπτώσεις. 

Ωστόσο, η κατάληψη των ακτών από έναν μεγάλο αριθμό αυθαίρετων κατασκευών, παντός είδους και κυρίως τουριστικών και παραθεριστικών εγκαταστάσεων, έχει επιφέρει σοβαρές επιπτώσεις και αλλοιώσεις στις φυσικές διαδικασίες και έχει επιτείνει το φαινόμενο της διάβρωσης των ακτών μας.

Το νομοσχέδιο αυτό αντιστρατεύεται, στην πραγματικότητα, ακόμη και την ίδια την βασική του φιλοσοφία, αυτή της απλοποίησης των διαδικασιών και διευκόλυνσης των επενδύσεων, καθώς θέτει σε προφανή κίνδυνο την αποτελεσματικότητα του νόμου, λόγω ευνόητης ακύρωσης των Εφαρμοστικών Νόμων από το ΣτΕ, με αποτέλεσμα την ουσιαστική παραπομπή στις καλένδες των όποιων σχετικών αναπτυξιακών επενδύσεων προκύψουν αλλά και την θυμηδία των σοβαρών επενδυτών.

Είναι προφανές, ότι οι συντάκτες του νομοσχεδίου τελούν σε πλήρη άγνοια της ειδοποιού διαφοράς μεταξύ της έννοιας «Περιουσία του Δημοσίου» (που είναι αγαθό κοινής χρήσης, ελευθέρως χρησιμοποιούμενο από τους πολίτες και το οποίο το δημόσιο έχει υποχρέωση να το προστατεύει και να το διαχειρίζεται σύμφωνα με τις αρχές της αειφορίας και του χωροταξικού σχεδιασμού) και της έννοιας «Ιδιωτική περιουσία του Δημοσίου» (που καταγράφεται σαν δημόσιο κτήμα και είναι υπό όρους δυνατό να αντιμετωπισθεί ως «Real Estate»).

Εσείς, κύριε Πρωθυπουργέ, βεβαίως γνωρίζετε ότι οι Παράκτιες, Παραλίμνιες και Παραποτάμιες ζώνες αποτελούν Περιουσία του Δημοσίου και όχι Ιδιωτική Περιουσία του Δημοσίου.

· της σχετικής Ευρωπαϊκής και Εθνικής νομοθεσίας σύμφωνα με την οποία η προστασία του αιγιαλού και της παραλίας κατοχυρώνεται μέσα από την Ολοκληρωμένη Διαχείριση των Παράκτιων Ζωνών και σε απόλυτη αρμονία με την Στρατηγική Εκτίμηση των Σχεδίων και Προγραμμάτων στο Περιβάλλον (οδηγία 2001/42), που προϋποθέτει σοβαρή μελέτη επιπτώσεων όλων των παραμέτρων που υπεισέρχονται.

της βασικής διαπίστωσης οδηγίας 2013/0074 της Ευρωπαϊκής Ένωσης ότι «η αυξημένη χρήση των παράκτιων και των θαλάσσιων ζωνών, καθώς και οι επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής, των κινδύνων φυσικών καταστροφών και της διάβρωσης, ασκούν πίεση στους παράκτιους και θαλάσσιους πόρους» σύμφωνα με την οποία «απαιτείται ολοκληρωμένη και συνεκτική διαχείριση ώστε να διασφαλιστεί η αειφόρος ανάπτυξη και η διατήρηση των παράκτιων και θαλάσσιων οικοσυστημάτων για τις μελλοντικές γενιές», της υποχρέωσης ενημέρωσης και συμμετοχής του κοινού στην ανάπτυξη θαλάσσιων χωροταξικών σχεδίων και στρατηγικών για την ολοκληρωμένη διαχείριση των παράκτιων ζωνών, σύμφωνα και με τη Σύμβαση του Aarhus της υποχρέωσης διεξαγωγής εκτίμησης περιβαλλοντικών επιπτώσεων των θαλάσσιων χωροταξικών σχεδίων και των στρατηγικών για την ολοκληρωμένη διαχείριση των παράκτιων ζωνών

· του θεσμοθετημένου, με περιβαλλοντικά κριτήρια, ορισμού του αιγιαλού παραλίας, σύμφωνα με το νόμο 3937/2011 για την προστασία της βιοποικιλότητας, που έρχεται σε συνέχεια της νομολογίας του ΣτΕ, σύμφωνα με την οποία “τα παράκτια οικοσυστήματα πρέπει να θεωρούνται ευπαθή” (ΣτΕ 978/2005), “χρήζουν αυξημένης προστασίας” (ΣτΕ 1500/2000) και “είναι δεκτικά μόνον ήπιας διαχειρίσεως και αναπτύξεως, η οποία και μόνο τυγχάνει βιώσιμη” (ΣτΕ 1790/1999, 1129/1999, 3344/1999),

Κύριε Πρωθυπουργέ,

με ικανοποίηση πληροφορηθήκαμε από τα ΜΜΕ, ότι ζητήσατε από το Υπουργείο Οικονομικών να επαναφέρει το νομοσχέδιο βελτιωμένο (προφανώς αμέσως μετά τις εκλογές), αφού προηγηθεί «σοβαρή» συζήτηση με φορείς της Κοινωνίας των Πολιτών και συνεργασία με τα συναρμόδια Υπουργεία, από τα οποία -είμαστε βέβαιοι- ότι απαιτήσατε να συνεργασθούν δημιουργικά και αποτελεσματικά.

Είμαστε ακόμα βέβαιοι, ότι η εντολή Σας αυτή δεν προέκυψε από την θυελλώδη αντίδραση που αναπτύχθηκε αλλά από την διαπίστωσή Σας -ως ικανού οικονομολόγου- ότι το νομοσχέδιο αυτό λειτουργεί πρόδηλα αντιαναπτυξιακά, καθώς διακρίνεται από
  • Παντελή έλλειψη σοβαρού αναπτυξιακού οράματος, βασισμένου στην ολοκληρωμένη διαχείριση των συγκριτικών πλεονεκτημάτων των ακτών και λοιπών υδάτινων περιοχών της χώρας αλλά και των ειδικών χαρακτηριστικών τους.
  • Άγνοια του πνεύματος σχεδιασμού και λήψης αποφάσεων που χαρακτηρίζει τους σοβαρούς επενδυτές και όχι τους ευκαιριακούς (hit and go), που καθ’ έξη προσελκύει διαχρονικά η χώρα.
  • Επιπόλαιη προσπάθεια «κατασκευής» μη σύννομων χαριστικών συνθηκών για την αγωνιώδη διευκόλυνση προσέλκυσης επενδύσεων.
  • Ελλιπή επιχειρησιακή συγκρότηση για αποτελεσματική εφαρμογή του

Είμαστε επίσης βέβαιοι, Κύριε Πρωθυπουργέ, ότι δυσαρεστηθήκατε

· από την εικόνα «προεκλογικών υποσχέσεων» που το νομοσχέδιο εμφανίζει προς τους χιλιάδες υπαρκτούς και μελλοντικούς αυθαιρετούχους ψηφοφόρους, καθώς νομιμοποιεί όλες τις αυθαίρετες κατασκευές, που βρίσκονται στον αιγιαλό – παραλία, δηλαδή σε δημόσια και προστατευόμενη περιοχή και μάλιστα ακόμη και αυτές που έχουν καταγραφεί (με τελεσίδικα πρωτόκολλα) ως κατεδαφιστέες, αλλά και την άνευ όρων παραχώρηση του αιγιαλού-παραλίας.

· από πολλές προτεινόμενες νομοθετικές ρυθμίσεις, οι οποίες «απηχούν μια γενικευμένη και απροκάλυπτη παραγνώριση της σημασίας των δημόσιων αγαθών, και δη των περιβαλλοντικών, για την επιβίωση και την ισορροπημένη ανάπτυξη της προσωπικότητας του συνόλου του ελληνικού λαού (άρθρο 5 παρ. 1 Συντάγματος - Α.Κ. άρθρο 57)», όπως χαρακτηριστικά διατυπώνει το Διοικητικό Συμβούλιο της Ένωσης Διοικητικών Δικαστών.

· από την οριζόντια αποδόμηση του υπάρχοντος νομικού καθεστώτος, το οποίο, παρά τα γνωστά προβλήματα, έχει συμβάλει ώστε η Ελλάδα να διατηρήσει τις ακτές της ως κυρίαρχο φυσικό πλούτο προσέλκυσης επισκεπτών.

Κατόπιν αυτών και της δικής Σας, άμεσης παρέμβασης, το ΥπΟΙΚ θα πρέπει, τουλάχιστον, να αποσύρει

· τις διατάξεις που αναφέρονται στην νομιμοποίηση αυθαίρετων κατασκευών που βρίσκονται στον αιγιαλό και παραλία, ως αντίθετη στη συνταγματική επιταγή, καθώς οδηγεί, με μαθηματική ακρίβεια, στην πλήρη υποβάθμιση του φυσικού περιβάλλοντος στις παράκτιες περιοχές και ανοίγει τους ασκούς του Αιόλου για έναν ανεξέλεγκτο και ατελείωτο κύκλο νέων και μεγαλύτερων καταπατήσεων, με επίκεντρο την ιδιοτελή εξυπηρέτηση του ατομικού συμφέροντος και του κέρδους και

· διατάξεις που ενδυναμώνουν προηγηθέντες νόμους, παράλληλα με την απόσυρση των σχετικών ήδη θεσμοθετημένων άρθρων, όπως:

o του νόμου 2971/2001, του εφαρμοστικού νόμου 3986/11 και του νόμου 4179/13, που επιτρέπουν την απευθείας παραχώρηση της χρήσης αιγιαλού και παραλίας, την κατασκευή ή επέκταση λιμενικών έργων, τις προσχώσεις στις περιοχές όπου πραγματοποιούνται ειδικά σχέδια χωρικής ανάπτυξης δημοσίων ή ιδιωτικών στρατηγικών επενδύσεων (μεγάλες επενδύσεις), καθώς την παρέκκλιση των όρων δόμησης ή/και την έκδοση άδειας δόμησης

o του νόμου 4002/2011, που επιτρέπουν την εκτέλεση προσωρινών ή μόνιμων έργων σε αιγιαλό και παραλία που έχουν χαρακτηριστεί «τουριστικά δημόσια κτήματα»

o του νόμου 4179/13 που μείωσε την ελάχιστη απόσταση των κτιρίων από τον αιγιαλό στα «τουριστικά χωριά» από τα 100 μέτρα στα 50 μ.

o του νόμου 4254/14 που νομιμοποίησε αυθαίρετα σε τουριστικούς λιμένες που έχουν περιέλθει στο ΤΑΙΠΕΔ.

Κύριε Πρωθυπουργέ,

είμαστε βέβαιοι ότι -αναγνωρίζοντας την σοβαρότητα και προτεραιότητα του θέματος ακόμη και ανάμεσα στις δύο εκλογικές αναμετρήσεις- θα απαιτήσετε όχι απλώς την «βελτίωση» του νομοσχεδίου αλλά την εκ βάθρων ανασύνταξή του, ώστε να περιορίζεται αποκλειστικά στις αρμοδιότητες του Υπουργείου Οικονομικών και να βασίζεται στο πνεύμα του Συντάγματος και του Νόμου, με στόχο την προστασία των Παρακτίων, Παραλιμνίων και Παραποτάμιων ζωνών της, χώρας μέσω της Ολοκληρωμένης Διαχείρισης (που θα ικανοποιεί ισότιμα τους τρεις πυλώνες της Αειφόρου Ανάπτυξης, δηλαδή την Οικονομία, την Κοινωνία και το Περιβάλλον) ώστε να μην απαιτηθεί η Κοινωνία των Πολιτών να προστρέξει στα αρμόδια Ευρωπαϊκά Όργανα."