"Χτίζοντας" την επόμενη μέρα της καινοτόμου επιχειρηματικότητας

Το 2019 αποτελεί έναν χρόνο ορόσημο για την Ελλάδα και μετάβασης σε μια νέα εποχή, όπου κινητήρια δύναμη και μοχλός ανάπτυξης θα αποτελέσει η ψηφιακή οικονομία και το οικοσύστημα καινοτομίας της χώρας.

Είναι σαφές πλέον μετά από μια δεκαετία βαθιάς ύφεσης στη χώρα ότι η πορεία προς τον πλήρη μετασχηματισμό της κοινωνίας περνάει μέσα από ψηφιακές διαδρομές εξωστρέφειας και διασύνδεσης με τα αντίστοιχα διεθνή οικοσυστήματα ώστε η Ελλάδα να αποτελέσει πλέον ένα από τα κέντρα του καινοτόμου επιχειρείν.

Σε έναν οδικό χάρτη όπου πρέπει να κεφαλαιοποιηθεί πλέον τόσο ποιοτικά όσο και ποσοτικά η μεγάλη προσπάθεια που έχει γίνει από την υγιή ελληνική επιχειρηματικότητα οι άξονες και δράσεις οφείλουν να είναι ουσιαστικές και στοχευμένες με την ελληνική πολιτεία αρωγό αλλά και ρυθμιστή.

Σε αυτό το πλαίσιο καθώς επίσης σε μια ψηφιακή ενιαία αγορά, τόσο θεσμικά όσο και επί της ουσίας, όπου δεν υπάρχουν σύνορα ως προς τις ιδέες και την καινοτομική σκέψη είναι σημαντικό να διερευνήσουμε το δείκτη της ψηφιακής μας ετοιμότητας μέσα από την επικοινωνία και τη γνώση των διεθνών οικοσυστημάτων καινοτομίας.

Το διεθνές περιβάλλον μας δίνει τις κατευθύνσεις και τις βέλτιστες πρακτικές που πρέπει να ακολουθήσουμε ώστε να ενταχθούμε σε ανταγωνιστικό πλαίσιο

Πως λοιπόν αντιλαμβανόμαστε όλη αυτή τη δυναμική που αναπτύσσεται στην Ευρώπη όσο και σε συγκεκριμένα κέντρα καινοτομίας τόσο στην Αμερικανική Ήπειρο αλλά και στην Ασία ή ακόμη και στην Αφρική;

Σε ένα πρώτο επίπεδο η μετάβαση από την έρευνα στην εφαρμογή μιας καινοτόμου ιδέας έχει μειωθεί χρονικά σε μεγάλο βαθμό υποτασσόμενη στους κανόνες της αγοράς και του ανταγωνισμού. Αυτό που διεθνώς παρατηρείται είναι μια άτυπη διασύνδεση των επιστημονικών ιδρυμάτων, των incubators ή accelerators, τους θύλακες δηλαδή υποδοχής και εκόλαψης των ιδεών, αλλά και των ίδιων των επιχειρήσεων στη μετατροπή μιας ιδέας σε ένα business plan και στη συνέχεια μιας εφαρμογής, υπηρεσίας ή προϊόντος. Σε αυτόν λοιπόν τον ταχύ ρυθμό μετασχηματισμού του ακαδημαϊκού, επιχειρηματικού και επαγγελματικού περιβάλλοντος το διεθνές περιβάλλον μας δίνει τις κατευθύνσεις και τις βέλτιστες πρακτικές που πρέπει να ακολουθήσουμε ώστε να ενταχθούμε σε ανταγωνιστικό πλαίσιο ενισχύοντας τη δυναμική της ψηφιακής μας οικονομίας.

Καταρχάς η πρώτη κατεύθυνση είναι η κουλτούρα δημιουργικότητας, η οποία πηγάζει από την ορθή ανάγνωση των δεδομένων τόσο της αγοράς, και των αναγκών των τοπικών κοινωνιών όσο και της ευρύτερης αντίληψης των παγκοσμίων τάσεων. Αυτό, από την πλευρά του εκκολαπτόμενου Startupper… επιχειρηματία. Από την πλευρά της πολιτείας η ορθή ανάγνωση έγκειται στην αναδιαμόρφωση του ακαδημαϊκού περιβάλλοντος από τα πρώιμα χρόνια μάθησης ως και το τελευταίο στάδιο, η έμφαση στην αποκαλούμενη "out of the box" σκέψη και προσέγγιση του γίγνεσθαι και η απενοχοποίηση του επιχειρείν, του λάθους, της επανάληψης της προσπάθειας και της επιμονής. Η ενοποίηση αυτών των δύο πλευρών στα προαναφερθέντα ουσιαστικά "κλειδώνει" ένα δημιουργικό πλαίσιο ως προς επίτευξη κουλτούρας δημιουργικότητας.

Προφανώς, μετά από αυτή τη βάση τα αμέσως επόμενα βήματα, τα οποία απαιτούνται πλέον από τρεις πόλους, καθώς πέραν της πολιτείας και του καινοτόμου εκκολαπτόμενου επιχειρηματία, προστίθεται και το κανάλι της αγοράς είναι μια συνύπαρξη που να ευνοεί την υγιή απορρόφηση αλλά ενίοτε και την απόρριψη εφαρμογών, υπηρεσιών και προϊόντων.

Θα πρέπει ως χώρα να βρούμε το δικό μας αφήγημά, αλλά και ποιες πολιτικές που συντεταγμένα αναπτύσσουμε ενώνοντας τον πόλο της καινοτόμου ιδέας

Η συγκεκριμένη εξίσωση υποτάσσεται πλέον σε κανόνες κεντρικών πολιτικών προσεκτικά παρεμβατικών όσο αφορά την παροχή κινήτρων, την εξασφάλιση σταθερού και ανταγωνιστικού φορολογικού καθεστώτος και προστασία της πνευματικής ιδιοκτησίας, εντάσσεται σε στρατηγικές χρηματοδοτικών οργανισμών με επαρκή τεχνογνωσία και διοχέτευση κονδυλίων όπως και όπου πρέπει καθώς επίσης σε εν δυνάμει επιχειρηματίες όπου ξεπερνώντας το στάδιο του startupper θα έχουν την ωριμότητα να πολλαπλασιάσουν την κεφαλαιακή αξία της επένδυσης τόσο στην ποιότητα της υπηρεσίας όσο και προσφέροντας σε επί μέρους οικονομικούς δείκτες όπως αυτός της απασχόλησης.

Ουσιαστικά αυτή αναφορά περιστρέφεται γύρω από συγκεκριμένα οικοσυστήματα όπου έχουν διδαχθεί από τα λάθη τους, έχουν ανασχεδιάσει τη στρατηγική τους και διαρκώς την προσαρμόζουν στα δεδομένα και στη δυναμική που αυτά αναπτύσσουν. Χώρες όπως η Γερμανία, η Γαλλία, η Αγγλία ή τα κράτη της Σκανδιναβικής χερσονήσου αλλά και οικοσυστήματα όπως εκείνα των ΗΠΑ και του Ισραήλ, ή ακόμη και φαινομενικά μικρότερων χωρών όπως της Πορτογαλίας και της Ελβετίας ουσιαστικά αξιοποιούν την επιτάχυνση του κύκλου της καινοτομίας, αναπτύσσουν επιθετική πολιτική στην απόκτηση πατεντών και πνευματικών δικαιωμάτων και διαρκώς εξειδικεύουν τις ανάγκες τους. Επιπλέον και με τρόπο εμφατικό έχουν ένα ουσιαστικό και ολιστικό αφήγημα καινοτομίας.

Το αμέσως επόμενο και καταλυτικό ερώτημα είναι πως αντιλαμβανόμαστε εμείς την παρουσία της χώρας σε αυτό το παγκόσμια αποκεντρωμένο πλαίσιο καινοτομίας, με ποιον τρόπο χτίζουμε το αφήγημά μας και ποιες πολιτικές συντεταγμένα αναπτύσσουμε ενώνοντας τον πόλο της καινοτόμου ιδέας με τους κανόνες της αγοράς και την νόμους της πολιτείας.

Οι απαντήσεις είναι απλές και συνήθως μονολεκτικές… Ανοιχτότητα, εξωστρέφεια, στρατηγική! Παράλληλα χρειαζόμαστε ένα σταθερό εθνικό αφήγημα όλων των συμμετεχόντων. Οφείλουμε σε αυτό το αφήγημα να αξιοποιήσουμε το οικοσύστημα καινοτομίας μας, ως ένα σημαντικό κεφάλαιο στην εξωτερική μας πολιτική και μηχανισμό νικών στο πεδίο που λέγεται διπλωματία της επιχειρηματικότητας!

του Νίκου Κωστόπουλου
emea.gr


Όλες οι σημαντικές εξελίξεις στο e-mail σου από το ERGON blog!