Το εύκολο χρήμα θα τροφοδοτήσει τις φούσκες παγίων, αλλά δεν θα σώσει την παγκόσμια οικονομία από την επόμενη ύφεση.
Αυτό σύμφωνα με τον Ted Bauman, ανώτερο ερευνητικό αναλυτή και οικονομολόγο της Banyan Hill Publishing.
"Το βασικό μάθημα από τις ιστορικές εμπειρίες είναι ότι οι κεντρικές τράπεζες μπορούν να χαλαρώσουν τις νομισματικές συνθήκες όσο θέλουν, αλλά δεν μπορούν να αναγκάσουν τον κόσμο να χρησιμοποιεί το εύκολο χρήμα", λέει ο Bauman. "Θα χρησιμοποιήσω μια παλιά σχολική προσέγγιση στη νομισματική οικονομία. Οι άνθρωποι δανείζονται χρήματα εάν είναι οικονομικά ορθολογικό να το πράξουν. Εάν οι καταναλωτές ή οι επιχειρήσεις δεν δουν όφελος από το δανεισμό χρημάτων και τη χρήση τους για επενδύσεις ή δαπάνες, δεν θα το κάνουν ανεξάρτητα από το πόσο φθηνά είναι τα χρήματα ".
Με απλά λόγια, η νομισματική πολιτική έχει χάσει την αποτελεσματικότητά της σε αυτό το σημείο, σύμφωνα με τον Bauman. "Από την άποψη αυτή, στη σύγχρονη εποχή, η νομισματική χαλάρωση έχει φτάσει στο όριό της -μπορείς να πιέεις όλα όσο θέλεις, αλλά δεν πρόκειται να μετακινήσεις τίποτα με αυτό τον τρόπο", προσθέτει.
Τα σχόλια του Bauman έρχονται ως απάντηση στην πρόσφατη απόφαση της Federal Reserve να μειώσει το επιτόκιο των ομοσπονδιακών κεφαλαίων κατά 25 μονάδες βάσης.
Ο Kevin Philip, Managing Director της Bel Air Investment Advisor, συμφωνεί. "Δεν νομίζω ότι μια κίνηση 25 μονάδων βάσης θα έχει μεγάλο αντίκτυπο στην οικονομική ζωή του μέσου καταναλωτή", λέει.
Οι καταναλωτικές δαπάνες αντιπροσωπεύουν τα δύο τρίτα της αμερικανικής οικονομίας.
Ο Bauman διακρίνει τρία προβλήματα σε σχέση με την πρόσφατη περικοπή τόκων.
Το πρώτο είναι ότι δεν αντιμετωπίζει τη θεμελιώδη αδυναμία της οικονομίας των ΗΠΑ, η οποία είναι η έλλειψη ζήτησης τελικού καταναλωτή. "Η λεγόμενη 'ισχυρή οικονομία' της τελευταίας δεκαετίας έχει γνωρίσει πολύ πιο αργή μέση ετήσια ανάπτυξη από ό, τι στις προηγούμενες δεκαετίες", σημειώνει ο Bauman. "Αν και οι μισθοί άρχισαν να αυξάνονται, το κόστος της εκπαίδευσης, της ασφάλισης, της υγειονομικής περίθαλψης και άλλων οιονεί μονοπωλιακών προϊόντων έχει καταπιεί τα περισσότερα από αυτά τα κέρδη. Όπως είδαμε στο πρώτο τρίμηνο του τρέχοντος έτους, η τελική ιδιωτική ζήτηση για αγαθά είναι η χαμηλότερη από το 2006. "
Και τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι χειρότερα αυτή τη φορά, δεδομένης της υποτονικής οικονομικής ανάπτυξης και των μεγάλων δημόσιων ελλειμμάτων και χρεών σε ολόκληρο τον κόσμο.
Αυτό σύμφωνα με τον Ted Bauman, ανώτερο ερευνητικό αναλυτή και οικονομολόγο της Banyan Hill Publishing.
"Το βασικό μάθημα από τις ιστορικές εμπειρίες είναι ότι οι κεντρικές τράπεζες μπορούν να χαλαρώσουν τις νομισματικές συνθήκες όσο θέλουν, αλλά δεν μπορούν να αναγκάσουν τον κόσμο να χρησιμοποιεί το εύκολο χρήμα", λέει ο Bauman. "Θα χρησιμοποιήσω μια παλιά σχολική προσέγγιση στη νομισματική οικονομία. Οι άνθρωποι δανείζονται χρήματα εάν είναι οικονομικά ορθολογικό να το πράξουν. Εάν οι καταναλωτές ή οι επιχειρήσεις δεν δουν όφελος από το δανεισμό χρημάτων και τη χρήση τους για επενδύσεις ή δαπάνες, δεν θα το κάνουν ανεξάρτητα από το πόσο φθηνά είναι τα χρήματα ".
Με απλά λόγια, η νομισματική πολιτική έχει χάσει την αποτελεσματικότητά της σε αυτό το σημείο, σύμφωνα με τον Bauman. "Από την άποψη αυτή, στη σύγχρονη εποχή, η νομισματική χαλάρωση έχει φτάσει στο όριό της -μπορείς να πιέεις όλα όσο θέλεις, αλλά δεν πρόκειται να μετακινήσεις τίποτα με αυτό τον τρόπο", προσθέτει.
Τα σχόλια του Bauman έρχονται ως απάντηση στην πρόσφατη απόφαση της Federal Reserve να μειώσει το επιτόκιο των ομοσπονδιακών κεφαλαίων κατά 25 μονάδες βάσης.
Ο Kevin Philip, Managing Director της Bel Air Investment Advisor, συμφωνεί. "Δεν νομίζω ότι μια κίνηση 25 μονάδων βάσης θα έχει μεγάλο αντίκτυπο στην οικονομική ζωή του μέσου καταναλωτή", λέει.
Οι καταναλωτικές δαπάνες αντιπροσωπεύουν τα δύο τρίτα της αμερικανικής οικονομίας.
Ο Bauman διακρίνει τρία προβλήματα σε σχέση με την πρόσφατη περικοπή τόκων.
Το πρώτο είναι ότι δεν αντιμετωπίζει τη θεμελιώδη αδυναμία της οικονομίας των ΗΠΑ, η οποία είναι η έλλειψη ζήτησης τελικού καταναλωτή. "Η λεγόμενη 'ισχυρή οικονομία' της τελευταίας δεκαετίας έχει γνωρίσει πολύ πιο αργή μέση ετήσια ανάπτυξη από ό, τι στις προηγούμενες δεκαετίες", σημειώνει ο Bauman. "Αν και οι μισθοί άρχισαν να αυξάνονται, το κόστος της εκπαίδευσης, της ασφάλισης, της υγειονομικής περίθαλψης και άλλων οιονεί μονοπωλιακών προϊόντων έχει καταπιεί τα περισσότερα από αυτά τα κέρδη. Όπως είδαμε στο πρώτο τρίμηνο του τρέχοντος έτους, η τελική ιδιωτική ζήτηση για αγαθά είναι η χαμηλότερη από το 2006. "
Και τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι χειρότερα αυτή τη φορά, δεδομένης της υποτονικής οικονομικής ανάπτυξης και των μεγάλων δημόσιων ελλειμμάτων και χρεών σε ολόκληρο τον κόσμο.
| Χώρα | Ετήσιος ρυθμός ανάπτυξης | Επιτόκια | Κρατικός προϋπολογισμός | Χρέος/ΑΕΠ |
| ΗΠΑ | 2.30% | 2.50% | -3.80% | 105.40% |
| Ευρωζώνη | 1.10 | 0.00 | -0.50 | 85.10 |
| Ιαπωνία | 0.90 | -0.10 | -3.80 | 253 |
| Κίνα | 6.20 | 4.35 | -4.20 | 47.60* |
| Ινδία | 5.80 | 5.75 | -3.42 | 68.70* |
Έπειτα υπάρχει το ενδεχόμενο τα χαμηλότερα επιτόκια να τροφοδοτήσουν τις φούσκες παγίων.
"Ο κίνδυνος είναι ότι με τη μείωση των επιτοκίων, η Fed θα μπορούσε να ωθήσει τις τιμές των μετοχών και των ακινήτων και να ενθαρρύνει τον δανεισμό υψηλού κινδύνου", λέει ο Bauman. "Αυτό στρώνει το έδαφος για μια κατάρρευση στις χρηματοπιστωτικές αγορές όπως διαπιστώσαμε και το 2008. Αυτό θα μας οδηγήσει πίσω σε οικονομική ύφεση και αποπληθωριστικές πίεσεις, όπως είδαμε στη δεκαετία του 1990 στην Ιαπωνία και στις ΗΠΑ μετά το 2008."
Και υπάρχει και το πρόβλημα της αξιοπιστίας της Fed. "Υπάρχει μια ευρέως διαδεδομένη αντίληψη ότι η Fed είναι υπερβολικά ευαίσθητη στις πολιτικές πιέσεις της Προεδρίας και δίνει μεγαλύτερη προσοχή στην υγεία της χρηματιστηριακής αγοράς απ 'ό, τι στην πραγματική οικονομία", προσθέτει ο Bauman. "Η περικοπή των επιτοκίων τώρα θα ενισχύσει αυτή την αντίληψη και θα εγείρει σοβαρά ερωτήματα σχετικά με τη μελλοντική διεξαγωγή της αμερικανικής νομισματικής πολιτικής. Αυτό θα τείνει να ενισχύσει τις παραπάνω τάσεις. "
Στο μεταξύ, θα πρέπει να προσθέσουμε ένα ακόμη πρόβλημα με τη νομισματική πολιτική: υπονομεύει την παραδοσιακή τραπεζική.
Αυτό ισχύει ιδιαίτερα στις χώρες όπου τα αρνητικά επιτόκια μετατρέπουν το "spread των επιτοκίων", που είναι η βασική πηγή της παραδοσιακής τραπεζικής κερδοφορίας, σε αρνητικό. Όπως στην Ιαπωνία και τη Γερμανία.
Συμπέρασμα: οι περικοπές των επιτοκίων δεν απέτρεψαν την παγκόσμια οικονομίανα διολισθήσει σε ύφεση πριν, και δεν θα το κάνουν και τώρα.
Του Panos Mourdoukoutas
capital.gr
Όλες οι σημαντικές εξελίξεις στο e-mail σου από το ERGON blog!
