Για αυτό έφυγε η ΤΙΤΑΝ από την Ελλάδα!

Από εχθές το βράδυ η είδηση της αποχώρησης της ΤΙΤΑΝ από την Ελλάδα και η μεταφορά της έδρας της στις Βρυξέλλες έπεσε σαν μια μικρή "βόμβα" στην επιχειρηματική σκηνή της χώρας.

Τί ήταν όμως αυτό που έκανε τελικά μια από τις μεγαλύτερες Ελληνικές βιομηχανίες να επιλέξει αυτή την περίοδο για να "ανοίξει την πόρτα" και να ψάξει στο εξωτερικό την συνέχεια των εργασιών της.

Η ΤΙΤΑΝ ήταν από τις λίγες εταιρείες που παρά την τεράστια κρίση στην οποία είχε εισέλθει η χώρα, είχε μείνει σταθερή στις επάλξεις και συνέχιζε να προσπαθεί να δημιουργήσει. Παρά το γεγονός των συνεχών προκλήσεων και προβλημάτων, συνέχιζε να λειτουργεί και να δημιουργεί στη χώρα, περιμένοντας την έξοδο από την κρίση και την επανεκκίνηση του κράτους και της οικονομίας. Μια επανεκκίνηση όμως που ποτέ δεν ήρθε.

Η ΤΙΤΑΝ δραστηριοποιείται κατά 90% στο εξωτερικό, όντας μια από τις μεγαλύτερες εξαγωγικές εταιρείες της χώρας, με έργα σε όλο τον πλανήτη. Προκειμένου να είναι ανταγωνιστική προς το περιβάλλον που δραστηριοποιείται, υπάρχει επιτακτική ανάγκη για άντληση κεφαλαίων με όρους αντίστοιχους των ανταγωνιστών της. Και αυτό δεν είναι δυνατόν στην Ελληνική αγορά.



Το Χρηματιστήριο της Αθήνας εξακολουθεί να είναι ιδιαίτερα ευάλωτο τόσο σε εξωτερικές όσο και εσωτερικές πιέσεις και εξελίξεις. Η υπερβολική του μεταβλητότητα και η συνεχιζόμενη εξάρτηση του από το εγχώριο πολιτικό σύστημα το έχουν κάνει ιδιαίτερα ριψοκίνδυνο για όσους ξένους επενδυτές σκέφτονται να επενδύσουν σε αυτό και τις εταιρείες του.

Η καμπύλη της μεταβλητότητας δεν αναμένεται να διορθωθεί στο επόμενο χρονικό διάστημα και η ΤΙΤΑΝ δεν μπορούσε να περιμένει πότε θα συμβεί αυτό. Η έξοδος από το πρόγραμμα διάσωσης δεν έφερε ηρεμία στην αγορά, ενώ οι πολιτικές αποφάσεις για αλλαγή των συμφωνηθέντων μεταρρυθμίσεων, μπορεί να έχουν θετικό αντίκτυπο στην κοινωνία, όμως «πληγώνουν» τις αγορές. Η κυβέρνηση προτίμησε σε αυτό το δίλλημα να πάει με το μέρος της κοινωνίας και κανείς δεν μπορεί να την κατηγορήσει για αυτό. Όμως αυτό έχει σαν αποτέλεσμα οι επιχειρήσεις να πληγούν. Όσο δεν υπάρχει στον ορίζοντα ένα εθνικό σχέδιο για το επιχειρείν, τόσο οι εταιρείες θα κοιτάνε έξω από το ελληνικό παράθυρο για να βρουν χώρο να αναπτυχθούν.

Πριν λίγες μέρες ο ΣΕΒ, σε έκθεση του τόνισε πως το δίλλημα είναι υπαρκτό και είναι μεγάλο. Η τρέχουσες οικονομικές συγκυρίες είναι τέτοιες που η κυβέρνηση και όλη η πολιτική ηγεσία έχει στην ουσία περιθώρια για μία μόνο κίνηση, ανάμεσα σε δύο εξίσου σημαντικές επιλογές. Ή θα χρησιμοποιηθεί το όποιο δημοσιονομικό κενό για στήριξη στην κοινωνία, ή στις επιχειρήσεις. Δυστυχώς δεν υπάρχει τρίτος δρόμος και δεν μπορούν να υπάρξουν μέτρα που θα στηρίξουν ταυτόχρονα και τις δύο πλευρές.

Αν βοηθηθεί η κοινωνία, η οποία έχει υποφέρει τα μέγιστα κατά την διάρκεια των 8 χρόνων προγραμμάτων διάσωσης, τότε οι επιχειρήσεις θα αναγκαστούν να ψάξουν εκτός χώρας τα κεφάλαια που χρειάζονται, αφού και οι τράπεζες δεν είναι ακόμα σε θέση να χρηματοδοτήσουν το επιχειρείν όπως πρέπει, παγιδευμένες σε μια δίνη κόκκινων δανείων και κυβερνητικών αποφάσεων.

Αν βοηθηθούν οι επιχειρήσεις, τότε θα πρέπει να ζητηθεί από την κοινωνία περίοδος χάριτος και σφιχτής πολιτικής προκειμένου να μπορέσει το επιχειρείν αν δώσει πίσω τα έσοδα που θα επιτρέψουν την αναβάθμιση της κοινωνίας. Με τις εκλογές να πλησιάζουν, η κυβέρνηση επέλεξε να θυσιάσει τις βιομηχανίες προς όφελος της κοινωνίας.

Ο ΤΙΤΑΝ επέλεξε να κρατήσει τις εντός της χώρας επιχειρήσεις του ως έχουν και να ψάξει μέσω νέας εταιρείας την τύχη του στο εξωτερικό. Η επόμενη εταιρεία που θα φύγει (και θα υπάρξουν σχετικά άμεσα αντίστοιχες εξελίξεις) μπορεί να μην κάνει την ίδια επιλογή.

emea.gr