Του Panos Mourdoukoutas
Οι κινεζικοί επιχειρηματικοί όμιλοι φτάνουν στην κορυφή της λίστας των μεγαλύτερων εταιρειών του κόσμου, πλησιάζοντας τους Αμερικανούς ανταγωνιστές τους.
Αυτό ισχύει σύμφωνα με τη φετινή λίστα του Forbes, Global 2000, στην οποία τέσσερις από τις δέκα κορυφαίες εταιρείες είναι κινεζικές - μια σημαντική εξέλιξη καθώς πριν από λίγα χρόνια οι εταιρείες της Κίνας μετά βίας κατάφερναν να περιληφθούν στο τοπ 10 των ομίλων.
Ωστόσο υπάρχει κάτι που λείπει από αυτή την άνοδο, και αυτό δεν είναι άλλο από τον σεβασμό που απολαμβάνουν οι αμερικανικές και ιαπωνικές εταιρείες. Μόνο δέκα κινεζικές εταιρείες κατάφεραν να φτάσουν στη λίστα Top 200 με τις πιο αξιόπιστες επιχειρήσεις. Και καμία από αυτές τις κινεζικές επιχειρήσεις δεν πέρασε στις 100 πρώτες. Αντιθέτως, οι Αμερικανoί και Ιάπωνες ανταγωνιστές τους κυριάρχησαν στη λίστα.
Η κατάταξη των εταιρειών έγινε βάσει της λίστας Forbes Global 2000 σε συνεργασία με τη Statista, η οποία περιέλαβε τις απαντήσεις 15.000 ερωτηθέντων από 60 χώρες. Οι εταιρείες αξιολογήθηκαν βάσει της αξιοπιστίας τους, της κοινωνικής συμπεριφοράς τους, αλλά και βάσει των εταιρικών επιδόσεων στα προϊόντα και στις υπηρεσίες.
Υπάρχει ένας καλός λόγος που οι κινεζικές εταιρείες κατάφεραν να μπουν στην πρώτη και απέτυχαν στη δεύτερη λίστα. Όλες οι επιχειρήσεις της πρώτης λίστας είναι κρατικές και ανήκουν στον τραπεζικό τομέα. Δεν πρόκειται ουσιαστικά για εταιρείες με τη δυτική έννοια, αλλά για μονάδες μεγαλύτερων ομίλων.
Σε γενικές γραμμές, οι κρατικές εταιρείες υπάγονται στον άμεσο ή έμμεσο έλεγχο της κυβέρνησης, η οποία λαμβάνει όλες τις σημαντικές αποφάσεις. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα στις μεγάλες κρατικές τράπεζες, όπου η κυβέρνηση παραμένει ο μεγαλύτερος μέτοχος και η διαχείριση συχνά στερείται των δεξιοτήτων, των κινήτρων και της προσαρμογής των εισροών και των αποτελεσμάτων στις μεταβαλλόμενες συνθήκες της αγοράς.
Στη συνέχεια, υπάρχουν κυβερνητικές εντολές και συνεχώς μεταβαλλόμενοι επιχειρηματικοί κανόνες, οι οποίοι υπονομεύουν την ικανότητα των κινεζικών εταιρειών να καινοτομούν και να υιοθετούν νέα επιχειρηματικά μοντέλα.
Επίσης, η Κίνα δεν έχει ακόμη δημιουργήσει ένα σαφές και διαφανές λογιστικό σύστημα που θα διασφαλίζει στους επενδυτές ότι οι εταιρικοί αριθμοί είναι αυτό που φαίνονται να είναι.
Εν συντομία, ο εταιρικός σεβασμός δεν είναι ένα απτό περιουσιακό στοιχείο που συνδέεται με τη μερική ή ολική ιδιωτική ιδιοκτησία και τις μεταρρυθμίσεις της αγοράς. Είναι ένα άυλο περιουσιακό στοιχείο που πρέπει να κερδηθεί στην αγορά.
Αυτή είναι η πρόκληση της Κίνας!
capital.gr
